Dilemma

Goed dat het zo koud was vandaag, anders had ik mij mooi vergaloppeerd met de mega-emmer latex halen op de fiets. Kanonnen, wat is dat zwaar zo’n bak rubber. Het erop smeren ook eigenlijk. Maar, het is nu gedaan en als bijkomend voordeel kan ik zeggen dat ik gezweet heb terwijl heel het land in de ban van schaatsen is en dat deze latex ook een prima hypo-allergeen scrubmiddel is voor je gezicht.

Het bachelorproject verkeert nog in de voorbereidende fase van vergaderen en artikelen zoeken. Omdat er al bekend is hoe de onderzoeksopzet zal worden moet er vooral gezocht worden naar of dit al eens door iemand anders is onderzocht. Zoeken naar iets dat je niet hoopt te vinden en waarvan de waarschijnlijkheid dat je het vindt zeer klein is, is saai. Het onderwerp, de begeleider en de twee medestudenten zijn leuk, dat is alvast meegenomen. Met het oog op het stadium waarin het project zich bevindt en de unbiased proefpersonen die we er voor nodig hebben, kan ik er helaas niets over zeggen. Dat is wel een beetje jammer omdat de materie best interessant is.

In ieder geval is het lekker om klusjes met elkaar af te wisselen. Zeker zo eentje waarbij je snel resultaat ziet. Het was behoorlijk vergeeld, het plafond. Nu nog een kleurtje uitkiezen voor op de muren en het kan er weer jaren tegen. Het soort klus op zich vind ik af en toe best leuk om te doen. Ik hou er alleen niet zo van om voor te bereiden. In dit geval plastic afdekzeil over bureau en vloer leggen en de randen van het plafond met een kwast doen. Ha, ik had zelfs er aan gedacht om een douchemuts op te zetten omdat witte spikkels in zwarte haren zo gek staan.

Na afloop spoelde ik het gereedschap af onder de kraan. Oeps, dat mag eigenlijk niet want al was latex oorspronkelijk een natuurproduct, het moet toch weer uit het afvalwater gevist worden. Eigenlijk is het best gek dat je ook het milieu belast als je al het gereedschap na afloop weggooit en voor een volgende klus weer nieuw koopt. Net zo idioot als al het plastic van het gewone afval scheiden terwijl de fabrikanten en winkels alleen maar meer plastic om hun producten heen lijken te doen. Albert Heijn is gestopt met de gratis tasjes die achter de kassa’s hingen. Niet zulke geweldige tasjes waren dat want  menigmaal voordat je bij de uitgang was knapte er al een hengsel of sprong er een gat in de bodem. De landelijke grootgrutter wil zijn steentje bijdragen aan een beter milieu door de tasjes alleen nog op verzoek te geven. Ik vraag mij af hoeveel geld zij er mee besparen.

Dat is het punt met heel het milieubewuste van deze tijd. Zijn bioproducten werkelijk beter voor het milieu en gezonder voor ons of is het een marketingtrucje om de omzet te spekken? De reclame van Nuon is er nog redelijk eerlijk in dat het in de eerste plaats merkbaar is in je portemonnee wat zij aanbieden en de planeet daarna. L’oreal mag in Groot-Brittannië geen reclame maken voor de gezichtscrème waar het fotomodel te overduidelijk is gephotoshopt. Een overheid die werkelijk voor zijn burgers opkomt, of is het daar ook verkiezingstijd?

Je zou denken dat het predicaat ‘wetenschappelijk’ garant staat voor een objectief oordeel. Die illusie laat je varen zodra je gaat studeren of in ieder geval door het lezen van de brochure van het KNAW. Die brochure is verplichte kost voor het bachelorproject om ons te behoeden voor de verleiding de data te enthousiast te masseren.

Jeetje, wat verlang ik nu naar een massage. Ik heb het gevoel alsof ik onder de tram heb gelegen. Wat zou het lekker zijn om af en toe iemand in te kunnen huren. Voor het kluswerk en/of massages. Een wakkerschudder. Die ook. Maar het is ook een wakkerschudder om te realiseren dat werken in de wetenschap niet eens echt veel gaat verdienen. In ieder geval niet genoeg om alle wensen te realiseren die ik koester.  Ik ga de restjes latex van mij af douchen. Het door het putje spoelen en proberen te bedenken hoe ik wat ik droom en wat ik kan bij elkaar kan laten komen.