CV

Zoals intussen gebruikelijk na een intensieve studieperiode met opdrachten en tentamens ga ik eerst de achterstallige ‘gewone’ klusjes te lijf, voor ik mij echt weer kan ontspannen.  Een overvolle mailbox en een stapel post schreeuwen erom om flink doorgespit te worden. Er ligt ook een brief tussen van het bedrijf dat een afspraak voor onderhoud van de CV-installatie bevestigd wil zien.

De CV, waardoor ik er ’s winters warmpjes bijzit en waardoor ik in dit huidige seizoen toch een tropisch gevoel kan creëren als ik mij douche onder een behaaglijk warme straal. De afkorting CV roept ook iets op van het vak handelskennis, dat lang geleden onderdeel uitmaakte van mijn opleiding voor het Boekhouddiploma. Behalve een vennootschap onder firma, een naamloze vennootschap en een besloten vennootschap leerde ik dat er ook commanditaire vennootschappen bestaan. Bij mijn eerste baan in de accountantssector hadden we één klant die deze ondernemingsvorm had, een toen bekende bar op de hoek van de Haagse Prinsestraat.

De meeste mensen zullen het echter niet over hun verwarming of ondernemingsvorm hebben als zij zeggen dat ze aan hun CV werken, of dat ze iets doen omdat het goed staat op hun CV.  Curriculum Vitae staat, letterlijk vertaald uit het Latijn, voor “programma van het leven”. Vreemd eigenlijk om de benaming uit een dode taal te gebruiken daarvoor.  Levensloop klinkt beter. Bijna alle potentiële werkgevers willen een CV bij een sollicitatiebrief om een eerste selectie te kunnen maken voor ze sollicitanten voor een gesprek uitnodigen. Ik krijg vrij regelmatig CV’s opgestuurd bij open sollicitaties, ook al heb ik geen openstaande vacatures. De meeste, en leukste sollicitatiebrieven kreeg ik vorig jaar zonder bijgaand CV van de leerlingen uit groep 8 van een basisschool in Zevenhuizen, waar ik als begeleider voor “Jong Ondernemen” kwam.

Levensloop is misschien nog een te groot woord voor een CV. Heel veel uit je leven is namelijk niet relevant voor de sollicitatie. Het zou dan natuurlijk veel meer worden dan het maximum van twee A4-tjes. Selecteurs hebben geen tijd en zin om dat allemaal te lezen.  Het moet hen in een oogopslag duidelijk zijn dat jij de geschikte persoon bent voor de functie. Dat zo’n selectie niet unbiased  gebeurt kun je op je vingers natellen. In de Sociale psychologie werd ondermeer gevonden dat managers de neiging hebben om kandidaten te kiezen waarin zij zichzelf herkennen, maar ook dat wanneer mensen in een positieve stemming verkeren zij oppervlakkiger informatie gebruiken om te kiezen en wanneer zij in een negatieve stemming verkeren ze gaan muggenziften. Om tot de gelukkigen te kunnen gaan behoren die uitgenodigd worden voor een gesprek ligt het dus niet alleen aan jouw CV maar ook aan hoeveel duizenden brieven de selecteur al heeft doorgenomen en hoe hij of zij geslapen heeft de nacht voordat jouw brief beoordeeld werd.

De impressie die je wilt geven kan op heel veel verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Als je te hoog opgeeft over jezelf kun je door de een bewonderd worden en door een ander als opschepper worden gezien maar alles daartussenin is ook mogelijk. Natuurlijk moet je voornamelijk informatie verschaffen die relevant is voor de functie waarop je solliciteert. Aan het prille begin van je carrière kan het zinvol zijn om te melden dat je al jarenlang een krantenwijk hebt, dat geeft weer dat je een volhouder bent en  niet vies bent van werken. Maar om dat te doen als je solliciteert na je dertigste lijkt mij ietwat overdreven en irrelevant. Ik heb in mijn vorige bedrijf mensen in vaste dienst gehad en eigenlijk heb ik geen van hen aangenomen op hun CV.

Soms zou je als werkgever wel een blik in de toekomst willen kunnen werpen over andere zaken dan de vaardigheden en opleiding van toekomstige werknemers. Eigenschappen als bijvoorbeeld flexibiliteit krijgen een heel andere dimensie als je het vanuit een werknemer of juist vanuit een werkgever bekijkt. Wat werkgevers ook graag zouden willen weten, maar wat zij niet mogen vragen, is hoe het zit met de frequentie en duur van je ziekteverzuim. Nu er zo vaak gebruikt wordt gemaakt van tijdelijke aanstellingen is het niet meer zo’n groot probleem maar stel je voor dat je een vaste medewerker hebt die zich steevast ziek meldt na een kater van een avond stappen, en al op woensdag met stappen begint. Het kan zo maar dat een selecteur zo’n gevolgtrekking maakt als jij in je CV zet dat je graag uitgaat. Maar ja, als je het daar niet in schrijft en ze checken je even op Facebook ben je waarschijnlijk net zo ver van die baan af. De vraag blijft dus wat er goed is voor je CV. Nou, voor de mijne een regelmatige onderhoudsbeurt en dat is nu weer geregeld.