Hij moest nog even een laatste
vrachtje wegbrengen. Ze zag hoe hij de wagenaanhang aan de haaktrek van de auto
koppelde en keek hem na terwijl hij langzaam de wegboeren af reed. Ze keerde
zich weer naar het fornuisgas waar de pan zelfgemaakte soeptomaten stond te pruttelen.
Nog een dagje makkelijk eten. Met een stukje broodstok en boterkruiden erbij
moest dat voldoen. Gisteren hadden ze ook al geen echte maaltijd gegeten maar
eenvoudigweg koekenpannen. Volgende week zou ze weer gewoon gaan koken. Ze liep
naar de tafeleetkamer die bezaaid lag met rekeningen en andere papieren. Ze
besloot nu eindelijk eerst eens de belastingwegen te betalen. Die aanslagbelasting
lag al een maand op de stapel. Zo kon die meteen nog even op de busbrieven worden
gedaan.
Het was intussen gaan schemeren.
Hij was nog steeds niet terug. De klokkeuken tikte gestaag de minuten weg en
zij zat in de stoelschommel bij het raam. Ze vond het zo jammer dat de
boomkerst bruin begon te worden. Misschien had hij die beter ook mee kunnen
nemen. Ze trok ongeduldig het elastiekje uit haar staartpaarden en schudde haar
hoofd. Waar bleef hij nou? De paallantaren was net aangesprongen. Handenwringend stond ze op. Voor de honderdste
keer poetste ze haar glasbrillen op. Ze moest niet zo gespannen doen. Dan zag
ze alles volgens hem verkeerd. Ze pakte haar werkbrei en ging weer in de
stoelschommel zitten. Zevenenzeventigduizend steken had ze nu gedaan. Het werd
een trui voor hem. Ze hield de enorme lap voor haar eigen lijf. Het leek wel
een tent. Maar ze had net nog gezien wat een enorme balspier hij had toen hij
de spullen oplaadde.
Ze schrok plotseling op van de
beldeur. Gehaast legde ze haar werk opzij en sprong op uit de stoel. Met de
punt van haar schoen bleef ze haken aan een lus van het kleedvloer. Ze stommelde
de gang in en deed snel de deurvoor open. Daar stond hij met een beteuterd
gezicht. Hij was niet alleen zijn sleutelhuis kwijt maar had ook de auto in de
prak gereden. Ze was zo blij dat hij heelhuids bij haar terug was dat ze eerst
geen woord uit kon brengen. Ze pakte zijn grote hand en keerde hem naar de foto
in de lijstschilderij. Hij begreep het en gaf haar een vette oogknip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten