De testosteronspiegels bereiken
vanavond weer gevaarlijk hoge waarden. En, nee dames daar zul je vanavond in
bed bar weinig van merken dankzij de combinatie met een biertje of wat. Op dit
moment is het echter beangstigend stil op straat. Alsof heel Nederland zijn
adem inhoudt. Er staat ook veel op het spel natuurlijk, een wedstrijd tegen der
gevreesde Manschaften.
Het is leuk om te merken dat
attributietheorieën echt in de praktijk te zien zijn. Gaat het goed vanavond
dan is het immers WE hebben gewonnen, maar gaat het mis dan hebben ZIJ de boel
verkloot. Oeverloze nabeschouwingen zijn misschien nog wel het minst populair
bij niet-voetbal liefhebbers. Maar wie houdt er nou niet van voetbal? Ik vind
het wel leuk om een balletje te trappen. Voor de lol wel te verstaan. En niet
op zo’n absurd groot grasveld natuurlijk maar gewoon een veldje waar je luieren
in de zon afwisselt met een spelletje.
Zo moet je het dus echt niet
noemen hè. Ook niet om ze te troosten, de mannen en vrouwen voor wie voetbal ‘serious
business’ is. Je loopt een groot risico als je een foeterende supporter zegt
dat het ‘maar een spelletje’ is. Zelfs zonder televisie of radio aan is zo’n
wedstrijd als die van vanavond gemakkelijk te volgen. Gejuich en gastoeters of
het tegenovergestelde ‘aaaah’.
De laatste keer dat “we” wonnen
was volgens mij in 1988. Ik stond toen in de tuin van ons nieuwbouwhuis,
hartstikke zwanger, de tuin te schoffelen. Het was niet zo heel erg mooi weer
dus de meesten hadden hun deuren gesloten maar door de hele wijk heen hoorde je
het gejuich weerklinken. Vandaar dat ik ook in de tuin gevlucht was omdat ik
binnen niet eens een boek kon lezen. Op een gegeven moment vloog een achterdeur
van vier huizen verderop open, en door de schuttingloze tuin zag ik
stomverbaasd de buurman rennen om een zweefduik de sloot in te maken.
Twee jaar geleden heb ik in een
Berlijns hotel een beetje voetbalenthousiasme voorgewend. Ze waren echt aardig
hoor, die Duitsers. Als ik er zo aan terugdenk voel ik mij een beetje gegeneerd
over de reacties die ik getoond heb want ik weet niet eens meer of ze wel of
niet gewonnen hebben.
In de loop van zo’n toernooi als
dit, bouw ik langzaamaan wel iets meer interesse voor voetbal op. Vind ik eerst
alle oranje vertoon behoorlijk belachelijk, dan zo rond een kwart- of halve
finale zie ik bijna een echte leeuw op het veld. En die laat je natuurlijk niet
in z’n hempie staan!
Wat een ophef trouwens, over die
hempies. Ze zouden vol met gif zitten volgens de krantenberichten. Niet de
shirts van de echte spelers waarschijnlijk maar die je als fan kunt kopen. Met
het rugnummer van je favoriete speler. In mijn eerste vaste baan, op een
accountantskantoor, was de chef die ik had een ontzettend grote voetbalfan. Zijn
absolute favorieten waren Cruijff en Tjeu La Ling. Heel lang geleden dus.
Daarnaast was die chef ook niet heel erg, ja hoe moet je dat eigenlijk zeggen?
Hij was een beetje apart, zeg maar. Niet al te soepel in zijn manier van lopen.
En heel gemakkelijk te foppen. Dat deden mijn collega’s en ik dan ook best
graag. Wat wil je, als achttienjarige in een baan van 9 tot 6! De kantoorruimte
was behoorlijk groot en als we zin hadden om te lachen vroegen we of Henk, zo
heette hij, wilde vertellen over voetbal. Dan kwam het hoor. Mensen hadden ooit
tegen hem gezegd dat hij schuin van achteren op Tjeu La Ling leek. Mocht ie
willen en dat waren vast mensen die wisten hoe gemakkelijk hij gefopt kon
worden. Maar, als hij goed op dreef kwam, deed hij ook de ‘pingel’ voor waar
Cruijff bekend om stond. Soepel als hij was.
Ik weet niet hoe het komt dat ik
niet wat meer van voetbal hou. Ik ben opgegroeid met een vader voor wie Studio
Sport en voetbal uitmaakten welke zender erop stond. Mijn ex is ook een
voetballiefhebber, hoewel hij vanavond in het vliegtuig zit en pas landt als de
wedstrijd voorbij is. In ieder geval ben ik altijd heel verrast als mannen
zeggen dat ze niet om voetbal geven. Bij mij scoren ze dan zo maar extra
punten. Nou ja, het volk heeft brood en spelen nodig, dus ik laat ze vanavond
lekker. Ik hoop dat we winnen, terwijl ik met mijn scriptie bezig ga. De aftrap
is volgens mij net geweest want ik hoorde een toeter. OLE, OLE, OLE.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten