Hulpbronnen

Vandaag zat ik op een zolderkamer, waar door het open raam  gedempt de geluiden van de Leidse binnenstad doordrongen. Samen met nog een stuk of acht andere vrouwen, sommige masterstudentes en de anderen in hun bachelorfase, net als ik, nam ik deel aan een workshop scriptieschrijven in Plexus. Bijna iedere deelnemer deed een andere studie. Hoewel sommige dingen die verteld werden een open deur waren, was het toch lekker om weer even moed ingepraat te krijgen en het overzicht terug te vinden. Vorige week was ik er ook, toen op een workshop effectief studeren. Daar waren overigens wel mannelijke studenten te vinden, hoewel minder dan een handvol. Mannen maken zich denk ik toch wat minder druk of kunnen het makkelijker zelf af. De organisatie van de workshops was in handen van PITSstop en de workshops werden gegeven door studentpsychologen. Behalve dit bieden ze nog veel meer ondersteuning op het gebied van studie en loopbaan. Als ik eerder van deze workshops had afgeweten, was ik er al eerder naar toe gegaan. Voor de kosten hoefde ik het niet te laten, drie euro per workshop.

Van een heel ander kaliber zijn hulpbronnen in de vorm van voedingssupplementen. Volgens deskundigen zijn die niet nodig als je voor gezonde voeding zorgt met voldoende variatie. Toch komt het ook hier, net als bij studeren neer op het kunnen onderscheiden van hoofd- en bijzaken. Zonder het vermogen daartoe, om wat voor een reden dan ook, kun je verzadigd raken en toch je lichaam uitputten van essentiële stoffen. Een flinke portie cafeïne helpt om wakker te blijven en over de grens van vermoeidheid heen te gaan. Als je hiermee lang genoeg de normale gang van zaken negeert zul je het natuurlijk slaap-waakritme best wel eens kunnen verstoren. Toch weten de meeste mensen wel dat je op moet passen met cafeïne. Als je moeite hebt met in slaap komen is het een van de eerste dingen die je beter laat staan. Zelfs een baby die borstvoeding krijgt kan last hebben met slapen door cafeïne die de moeder gebruikt.

Van een ander veel geconsumeerd stofje, de kunstmatige zoetstof aspartaam, is niet zo erg bekend dat het nog meer nadelige effecten kan hebben dan het bekende diarree. Dat laatste staat als waarschuwing al aangegeven op pakjes kauwgom maar volgens sommigen kan het ook leiden tot chronische vermoeidheid, hoofdpijn en nog veel meer narigheid (zie www.aspartaam.nl). Ik hoorde jaren geleden voor het eerst daarover van een moeder die bezorgd was over de lethargie van haar tienerdochter. Lastig is het dat light-producten nog steeds het predicaat “gezonde keuze” krijgen. Maar, er gloort hoop want kortgeleden las ik over een gezonde suikervervanger van de plant Stevia. En tijdens het winkelen kreeg ik een proefverpakking in mijn hand gedrukt van Pure Via, suikerklontjes van Stevia met 0 kcal. Het smaakt lekker en geeft niet zo’n chemisch gebruis in de thee als de traditionele zoetstof, hoewel thee zonder suiker toch lekkerder smaakt voor mij.  

Misschien kwam het door deze redelijk positieve ervaring dat ik gretig het artikel las over ontstekingsremmende werking in ananasextract. Of  misschien omdat ik intussen een beetje wanhopig aan het worden was van mijn pijnlijke schouder en arm. Vier weken geleden gaf de huisarts mij twee opties: fysiotherapie of ontstekingsremmende pijnstillers. Ik koos voor fysiotherapie omdat ik het niet zo heb op ontstekingsremmers. Ik heb het idee dat ik zelf moet leren ontspannen wat ik blijkbaar teveel gespannen heb. Alleen had ik niet verwacht dat het zo lang zou duren en ondanks wat verlichting van de fysiotherapie weet ik soms echt niet hoe ik moet gaan zitten. De fysiotherapeute had mij al uitgelegd dat het soms nodig is om een ontstekingsremmer naast de behandeling te gebruiken. Volgens het artikel (ananas_extract) is er een enzym met de naam bromelaine, dat in stengels en sap van de ananasplant wordt gevonden, dat een ontstekingsremmende werking heeft. Kijk, dit wil ik dus wel uitproberen. Ik heb het dan ook bij de drogist besteld en kan het morgen ophalen.

Verder ben ik natuurlijk niet compleet gek en ik doe dan ook mijn stinkende best om ontspanning in te bouwen in mijn momenteel hectische bestaan. Zo heb ik via dezelfde fysiotherapeute, echt een schat van een meid, een bewegingsprogramma aangeboden gekregen. Het is geschreven door haar collega die wil promoveren op beweging in de strijd tegen overgewicht. Door middel van een fietstest heeft zij mijn maximale hartslag berekend en het is de bedoeling dat ik train tussen de 55-65% van die maximale hartslag. Oftewel, op een tempo dat net voor compleet buiten adem ligt, maar dat komt omdat mijn conditie gezakt was naar nul de laatste tijd. Die training bestaat uit op vijf dagen van de week 60 minuten dagelijks bewegen en gedurende twee dagen 30 minuten per dag. Totaal duurt het programma veertien weken. Ik mag zelf invullen hoe en waar ik het doe. Godzijdank mag ik mij dus buiten in het zweet werken in plaats van in een muffe sportschool en kan ik zelf variëren of ik wil lopen, fietsen, skaten, zwemmen of wat ik nog meer kan bedenken. Ik heb het nu drie achtereenvolgende dagen gedaan en het is eigenlijk best lekker. Wat zal het lekker zijn voor het nieuwe schooljaar begint weer slank en fit nog een beetje zomergevoel mee te pakken. Dat is het met die ananas natuurlijk, het tropische gevoel dat ik er bij krijg.