God’s water

Enige tijd geleden reed ik over een smal weggetje dat aan weerskanten door water werd omsloten naar een cliënt in Reeuwijk Dorp. Heerlijk om door zo’n landelijke omgeving te rijden in plaats van over de saaie snelweg. Het regende echter pijpenstelen, zoals wel vaker in ons kikkerlandje, en al het gras dat ik kon zien was doorweekt en zompig. Die cliënt was een aannemer die zich ook bezighield met wegenbouw in die omgeving en hij vertelde over een methode van drijvend materiaal dat verzakking van dijkwegen tegenging. Op de terugweg dacht ik er verder over na en vroeg mij toen ook af of overtollig water niet gewoon afgevoerd kon worden naar landen op de wereld waar enorm watertekort is. Nog steeds kan ik geen andere reden bedenken dan geld en politiek waarom dat niet gebeurt. Ik schreef zelfs de kroonprins, Z.K.H. Willem Alexander aan, omdat hij zijn tijd schijnt door te brengen als watermanagement deskundige. Helaas heb ik nooit antwoord van hem gekregen. We horen ook niet zoveel over zijn werk, als eenvoudige onderdanen. Ook het handjevol mensen in mijn omgeving waar ik wel eens mee praatte over dit naïeve idee van mij, reageerden met eenvoudigweg “dat kan gewoon niet”. Het idee verdween naar de achtergrond.

Een poosje daarna zag ik een video van een inspirerende Deense architect op TED’s talk. Zijn architectenbureau was vertegenwoordigd op de EXPO 2010 in Sjanghai en op TED vertelde hij over de grootse plannen die zij hadden om zelfs het beeld van de zeemeermin van Kopenhagen daar naartoe te transporteren en water uit de Deense haven daarbij. Het water uit die haven schijnt heel schoon te zijn en dat wilden ze de mensen op de tentoonstelling zelf laten ervaren door er een bassin mee te vullen. Eventuele milieugerichte bezwaren weerlegde hij met dat grote olietankers altijd terugvaren gevuld met water, dus dat kon hier ook voor worden gedaan. Kijk, dat bracht mijn ideetje van toen toch weer terug in mijn gedachten. Als je water gebruikt om olietankers uit te balanceren voor hun terugreis, dan kun je ze met een beetje logistiek ook gebruiken om droogte te bestrijden.

Vandaag zit ik hier in mijn werkkamer aan de pc te werken terwijl de regen gestaag op het dakraam klettert. Ik ben vast niet de enige die naar lenteweer verlangt. Tussen het analyseren van de data van ons bachelorproject door, blader ik wat in de New Scientist van 20 april. Een van de artikelen heeft als titel “The Arab spring runs dry” en gaat over de ecologische gevolgen van ondermeer de strijd in Syrië en het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Jordanië, dat op zich al een erg droog land is, op een klein gebiedje met zogenaamde ‘wetlands’ na, dient namelijk als toevluchtsoord voor mensen die het geweld in die gebieden ontvluchten. Dit heeft tot gevolg dat de wetlands drooggepompt worden om voor voldoende drinkwater te zorgen voor alle mensen. Die oase in dit verder grotendeels woestijnlandschap wordt zowel door nomaden als migrerende vogels gebruikt. Het gevolg voor het ecosysteem daar is dat mens en dier worstelen tegen de droogte. Zouden de boeren daar niet blij zijn met ons regenwater? Ik kan het mij niet voorstellen. Meer nog, is dit niet een prachtige vorm van marktwerking, zij mogen natuurlijk het overschot aan zon terugsturen, mits transporteerbaar.

Water is van levensbelang. Dat realiseren we niet zo als het met bakken uit de lucht valt. Of als we ’s morgens wakker staan te worden onder een warme douche. Het is eigenlijk absurd dat in de meeste woningen geen geavanceerd systeem is voor bijvoorbeeld hergebruik van douchewater voor het doorspoelen van toiletten. Technisch kan het. Het zou logischer zijn dat in nieuw te bouwen woningen door te voeren, om te beginnen. Alleen in de duizenden Vinex wijken is daar nog niet veel van terug te vinden. We zijn er blijkbaar te nuchter voor, hier in NL. Het huis van de toekomst, Living Tomorrow, in Amsterdam, is intussen ook al een aantal jaren gesloten. We maken ons hier drukker om het water te weren dat de kusten bedreigt. Ook noodzakelijk natuurlijk. Maar hoe leuk zou het zijn als er mensen blij gemaakt kunnen worden met al de regen die hier valt?

De buien trekken intussen weg. Mijn ideetje verdwijnt straks ook weer uit mijn gedachten. Wie het op wil pakken mag het, ik hoef er geen patent op.