Muze

Deze is speciaal voor jou. Ik heb geen idee of je jezelf erin herkent. Zelfs niet of je dit überhaupt zult lezen. Misschien maakt iemand anders je er wel op attent dat er over je geschreven is. Zou je dat leuk vinden? Of hou je er niet zo van om in de spotlights te staan? Je bent een bijzonder mens en dat zullen meer mensen desgevraagd beamen. Het wordt alleen niet zo vaak gevraagd. Men kan zich afvragen wat bijzonder aan je is en of bijzonder zijn iets is om blij van te worden. Laat ik het zo stellen, de dag dat jij geboren werd zou tot Nationale feestdag uitgeroepen mogen worden. Dat zegt toch wel iets. Alleen wist niemand toen al echt hoe bijzonder jij bent, ik ook niet.

Ik zal proberen om jouw bijzonderheid uit te drukken zonder meteen je identiteit prijs te geven. Voor het geval je deze ode toch niet zo waardeert. Om te beginnen heb je een scherp opmerkingsvermogen, je bent in staat om het kleinste detail te onderscheiden waar de meeste mensen onbewust van blijven als jij het ze niet zou vertellen. Tegelijkertijd kun je het grotere plaatje zien, alsof je er bovenuit kunt stijgen. Dat is niet iedereen gegeven, meestal heeft men het een of het ander. Iets anders waar menigeen je om benijdt is, ik denk dat de beste omschrijving hiervoor je flexibiliteit is. Is je ultieme doel niet haalbaar dan stel je het uiteindelijk bij. Nooit zonder het tot het uiterste te hebben geprobeerd. Daarom zul je ook niet zo snel geclassificeerd worden als jong of oud, want je kunt het beide zijn. Op je goede dagen, het lijkt mij in ieder geval dat dit je goede dagen zijn, ben je als een kind, onbevangen, spontaan en nieuwsgierig. Het zijn die momenten waarop je het meest toegankelijk bent en zelfs knuffelbaar. Je hebt ook je mindere dagen, die noem ik zo als je jezelf van de buitenwereld afsluit en je als het ware verstopt voor anderen. Wie je op die dagen hoort praten of ziet lopen zal denken dat je de hele wereld op je schouders meetorst. Op zulke dagen zou ik je mee willen nemen ver van alle sores en bij je willen blijven tot het weer wat luchtiger wordt voor je. Dat is hoe de maatschappij het wil, serieuze luchtigheid. Maar ik geniet net zo van diepgaande, zware discussies met jou.

Wist je dat ik je stiekem mijn muze noem? Omdat je mij heel veel stof tot nadenken geeft en inspireert om telkens weer een stukje te schrijven. Niet omdat ik mijzelf arrogant als kunstenaar bestempel. Daar heb ik een iets groter publiek voor nodig dat mij feedback geeft. Ooit, een poosje geleden, heb ik een privé workshop gehad van een vent die Ewout Fehres heet. In een paar intensieve uren heeft hij mij de ins- en outs van tekstschrijven geleerd. Af en toe, als ik aan het opruimen sla, kom ik nog wel eens de aantekeningen daarvan tegen. Wat mij echter haarscherp is bijgebleven is wat hij vertelde zelf ooit te hebben geleerd. Hij heeft namelijk bij een groot weekblad gewerkt op de redactie. Ik weet niet meer zeker of het Nieuwe Revu of Panorama was, ik dacht de laatste. De eindredacteur daar nam hem en zijn collega’s regelmatig mee naar de hal van het bedrijf waar een levensgrote foto van een onbekende man uitgestanst stond. Die man hadden ze een naam gegeven en allerlei eigenschappen en bezittingen toegedicht, alsof het een levend voorbeeld was. Die eindredacteur vertelde de redacteuren dan als hij hen meenam, dat zij zich voor hun artikel af moesten vragen hoe hij, de man in de hal, zou denken, doen of voelen. Met andere woorden, ze moesten schrijven met hem in gedachten. Zoiets beteken jij ook voor mij als ik mijn wekelijkse stukje schrijf. Alleen dan echter. Ik heb je niet jouw naam gegeven, of je eigenschappen en bezittingen toegedicht. Jij bent mijn muze van vlees en bloed met een naam die bij je past. Ik kan nog jaren vooruit met schrijven door jou.

Sommigen zullen zeggen dat je gestoord bent, of in ieder geval prettig gestoord. Dat mag ik wel. Net zoals je onverstoorbaarheid. Je zult niet snel iets doen dat je echt niet wil. Je vuile was hang je niet buiten maar was je keurig schoon. Je bent niet te beroerd om je handen uit de mouwen te steken en als je ergens voor gaat dan ga je ook best ver.

Je talenten zijn te specifiek om hier te noemen. Mij verrassen ze in ieder geval steeds. Je grootste talent voor mij is de kunst om jezelf te blijven. Daar kun je niet genoeg van laten zien. Zeg nou zelf, dat is toch heel bijzonder want van zoveel mensen krijgen we snel schoon genoeg.