Doordraven

 In sneltreinvaart liep ik afgelopen vrijdag door de AH XL met mijn 'Yanti Slaats' design fietsmand van de HEMA bungelend aan mijn arm. Het kan echt, snel winkelen, als je doelbewust afgaat op wat je hebben wil. Eerst maiskolven en een klein zakje aardappelen, gevolgd door spekfakkels en satevlees. Meteen door naar de broodafdeling waar ik twee verse stokbroden inlaadde, die ik natuurlijk ook inscande met mijn zelfscanner. Daarna een zak briketten er bovenop waarna ik wenste dat mijn superhandige mand ook wieltjes had toen ik bedacht dat ik ook nog drinken nodig had. Gewichtheffend met de zak briketten intussen onder mijn ene arm en de mand om mijn evenwicht te bewaren in mijn andere hand, liep ik binnen tien minuten na binnenkomst naar de zelfscankassa. Vervolgens legde ik mijn kassabon op de servicebalie daar en kocht mijn koopzegels. Het was wat duurder dan ik verwacht had maar pas thuis, toen ik de kassabon weg wilde gooien, zag ik dat mijn zelfscanner in de volle mand blijkbaar enthousiast door was blijven tellen nadat ik de stokbroden had gescand. Geen twee maar twaalf stokbroden van € 0,99 waren aangeslagen. Dat vond ik wel zonde,  gewoon even € 10,-- teveel betalen.  Snel opgebeld naar de winkel waar mij gevraagd werd of ik binnenkort weer kwam en dat ik dan bij de servicebalie mijn teveel betaalde bedrag terug zou krijgen. Dat vind ik nou aardig. Ik hoefde helemaal niet uit te leggen dat zoveel stokbrood in verhouding tot de hoeveelheid vlees echt niet klopte, zoals ik in gedachten al voor me zag.

Ik hou van zulke winkels. En van goed design. Want behalve dat er geen wieltjes onder mijn fietsmand zitten is het een enorm handig ding om eenvoudig veel boodschappen mee te vervoeren. Hij past ook nog eens gewoon bovenop de fietstassen die ik al heb. Zo maak ik van mijn fiets een pakezel.

Afgelopen zondag heb ik het in mijn Engelstalige blog, Double Dutch Psychology, al over mijn andere favoriet gehad die goede service combineert met een goed design: IKEA. De zaak die mij deze zomervakantie had geprikkeld om mijn twee Klippan-banken te verenigen en er mettertijd nog een derde aan vast te schroeven. Zodat ik uiteindelijk de lang gewenste grote hoekbank heb, met afneembare, wasbare overtrekken.

Het is leuk om te doen en nog leuker dat het resultaat mij tevreden stemt. Het is ook een prettige afwisseling van het geknutsel dat ik achter mijn pc tot stand breng met veranderingen aan de website voor TranQ. Ook een design waar ik nog steeds heel tevreden mee ben maar die een tikje aan mijn huidige wensen moet worden aangepast. Kijk maar eens op hoe het er nu nog uitziet op www.TranQ.nl en kom dan over een paar weken nog eens terug om te zien wat ik veranderd heb.

Ik ben niet alleen met de tekst en de foto’s daar aan het werk maar zou er ook graag wat video’s en meer foto’s op kwijt willen. Zo begon ik te zoeken naar mogelijkheden daarvoor. Bij wijze van proberen heb ik naar een van mijn filmpjes uit mijn Youtube channel gelinked en dat maakt de webpagina een stuk levendiger. Dat specifieke filmpje blijft er niet op staan natuurlijk want het is gewoon een privé video die over heel iets anders gaat. De video(‘s) voor de website moeten nog gemaakt worden. En eigenlijk kan ik daar wel wat professionele hulp bij gebruiken.

Van het een kwam natuurlijk ook weer het ander en zo was ik ineens weer actief aan het nadenken over mijn andere website, www.debbyromberg.nl, die ik al een poosje niet meer onderhouden heb en waarop ik foto’s deel waar ik trots op ben.  Ik ga die website uitbreiden tot meer dan foto’s showen, bedacht ik zo. Misschien ga ik daar wel een how-to-do of portfolio aanleggen van de verschillende (re-)creaties die ik tot nu toe heb gemaakt. Die zijn nogal verrassend of minstens uiteenlopend.

Er is alleen één ding dat de voortgang van al die mooie plannen hoogstwaarschijnlijk belemmert en dat is tijd. Op 20 augustus is immers al de cursus Machine Learning begonnen en op 3 september start de minor waar ik mij al een jaar lang op verheug. Ik ben ook begonnen met het vervolgonderzoek voor mijn begeleidster van het bachelorproject. En ik heb een ander huis aangeboden gekregen waar ik, als het door gaat, naartoe verhuis komende maand. Gelukkig is nu mijn hoekbank zo goed als af om op neer te kunnen ploffen als ik moe word van mezelf.